‘Dit ben jij Baku. Dit ben ik, Jazeed.
Jij bent niet klein, jij bent groot, veel groter dan ik.
Groots, dat ben jij, jij machtig dier.
Jij bent niet de schaduw van je verleden. Jij bent het licht zelf. Het zijn niet de handen die jou pijn deden die over jou waken, maar de Grote Moeder zelf.
Vergeef jezelf hun ver-nietig-end zijn, en herinner wie jij bent. Kijk en zie jezelf.
Jij hoort hier, jij hoort erbij en jij bent geliefd.
Jij bent onze koning, onze hoop.
Wij houden van jou.
Ik hou van jou.
Leef en laat je grote ziel vrij.
De tijd is gekomen. De tijd is nu. Wij hebben jou nodig.’
-‘Spiegelmoment’, Jazeed en Baku, uit Circa 40 cm.
Keepers with a heart
Aan het woord is Jazeed. Hij spreekt krachtig tot het getormenteerde en ontheemde hart van de twaalfjarige weesolifant Baku tijdens een zelfherkenningsoefening (olifanten zijn een van de acht zoogdieren die zichzelf kunnen leren herkennen in een spiegel).
Jazeed is één van de protagonisten in het allegorisch verhaal verwerkt in mijn eerste boek, Circa 40 cm. Hij werkt als Keeper, ofwel hoeder, in het Naïrobi verpleegkwartier van het Sheldrick Wildlife Trust, wellicht de oudste en meest baanbrekende natuurbeschermingsorganisaties voor wilde dieren en habitatbescherming in Oost-Afrika, ontstaan uit de passie van één familie. Via hun beroemde Orphans’ Project redden en rehabiliteren de Sheldricks sinds 1977 weesolifanten, neushoorns en andere wilde diersoorten in heel Kenia. Een machtig schone en bijzonder ontroerende missie is dat. Temeer omdat het hier gaat om ernstig bedreigde diersoorten (er zijn namelijk gemiddeld 95% minder olifanten en neushoorns dan een eeuw geleden).
Sinds hun start hebben de teams en hun Keepers van het SWT al 320 weesolifanten gered van ontbering en vroegtijdige dood. Met massa’s liefde, zorg en toewijding ontfermen ze zich dag en nacht over hun ontheemde en vaak getraumatiseerde ‘babies’ en ‘jonkies’. Via diverse programma’s binnen hun aangepaste vervolgunits rehabiliteren ze hen in functie van slechts één hoofddoel: terug `bevrijd’ kunnen genieten van een volwassen leven in het wild te midden van hun broeders en zusters.
De hoeders – met hun typische smaragdgroene verzorgingsjassen en rookwit padvindershoedje – zijn de vervangouders van dienst. Ze verzorgen hun olifantenwezen soms tot 24 uur per dag precies zoals hun afwezige moeders dat zouden hebben gedaan. Ze voeden hen, slapen bij hen, wandelen, spelen, masseren hun stress weg. Vleesgeworden engelen zijn het, voor wie verschil in grootte of vorm, mens of dier, niet bestaan.
Co-regulatie
‘Het is de aanhoudende liefde die het ijs laat smelten.’
Door hun onvoorwaardelijke liefdevolle nabijheid in dankbaarheid, kracht en vertrouwen, ontdooien de harten van hun geliefde kolossen. Een bijzonder samenspel is het, tussen mens, dier en natuur, alle twee- en viervoeters: de jonge en oudere wezen onder de vleugels van hun hoeders.
De herwonnen zelfwaarde en zelfliefde groeit door het vrije oord, gezien worden zoals je waarlijk bent, een resem gelijkwaardige broeders en zusters, en vooral hartgedreven helpende Keepers. Een analogie die kan tellen voor ons, menselijke zoogdieren, vervreemd van onze ware kracht en aard, gedoemd om het vaak alleen “te moeten klaren”.
Ik leerde vrij vroeg dat (bij) iedereen zowel een been als de spreekwoordelijke ‘veer’ kan breken. En dat alleen jij het kunt (hanteren), maar je het zelden alleen (kunt). En bovendien, wat fout liep in relatie mét anderen kan alleen in relatie tót anderen genezen. Co-regulatie heet dan dan in vakjargon. Het beschermende ijs rondom bevroren doch grootse harten dat eindelijk mag en kan smelten. De onvoorwaardelijke liefdevolle aanwezigheid van een rustige stem, een stabiele ander (een persoon, huisdier, groep) kan daarbij een harmoniserende hulpbron zijn. ‘Co-regulatie’ is het samen verzachten en aanpakken van de pijnlijke situatie, tussen toen en nu, en tussen nu en dan. Hoe mooi is dat!?
Co-regulatie is een zoogdierenvaardigheid. Intuïtief weten en voelen we dat wel. Het is bovendien oude wijze kennis die in veel inheemse zogenaamd ‘primitieve’ culturen gemeengoed is. De impact van een ander wezen, een roede, een commune is gigantisch, en in meervoudige richting.
Daarom onderstreep ik het waar ik kan, daarom is en blijft het mijn eeuwig verlangen en streven dat de liefdevolle aandacht voor jezelf als deze voor een ander mag groeien. Dat we samen zin uit on-zin blijven puren. Dat we wat meer ego los- en wat meer ziel toelaten. Dat we afstanden verkleinen tussen hoofd en hart en harten onderling, en dat we (terug) meer een ge-Wilde familie worden.
Trouw hoederschap, de basis van elke individuele revolutie
Individuele revoluties vragen bijzonder veel moed, wilskracht, lef en uithouding. En niet alleen bij olifantenwezen. Ook het door stress, angst en door onmacht, geautomatiseerd geteisterde wezen ‘Mens’. De kiem van elke verandering is verlangen en vertrouwen in een nieuwe contract met jezelf. Het durven aangaan van een nieuwe liefdesverbintenis, hoe onzeker en bang ook, de moed terug te vinden je open te stellen voor het Goede en het Schone in jezelf en de ander, jouw hart te voelen kloppen voor jou, en de zoekende ander-in-jou.
Liefs,
Steve
ps: Wil je iets betekenen, graag! Een comment, een mailtje, een meet & greet event, check mijn agenda. Wil je meer over mijn boek ontdekken, check. Wil je een gesigneerd exemplaar bemachtigen, klik klik. Feel free, be free.
Extra noot: voor interviews, lezingen, podcasts neem contact op via dit formulier. Een overzicht van de komende events in Vlaanderen vind je hier.
